معماری حلزونی چیست؟
معماری حلزونی متمرکز بر روی فرم و مکانیسم جذاب حلزون است که سکونت را به روش مطلوبی در فضای داخلی امکان پذیر کرده است. مهم ترین مشخصه های معماری حلزون از آن جمله اند، فرم منحصر به فرد، مصالح و روش های خنک سازی فضای داخلی. برای تقلید از چنین معماری، ساختمان بایستی پوسته ی منحنی و تداخلی داشته باشد تا میزان نفوذ نور آفتاب را به هر قسمت از خانه مدیریت و محدود نماید. رنگ بیرونی پوسته سفید رنگ است تا بیشتر نور آفتاب منعکس شود. وقتی که هوا گرم می شود، بدن حلزون بیشتر در ساختار پوسته ای فرو می رود. معماری حلزونی از این مدل استفاده کرده برای ساخت مجموعه ای از حوزه های عمیق و عمیق تری که امکان طراحی اتاق هایی با درجه حرارت های متفاوت فراهم کرده است: هر چه به فضاهای پشتی می روید درجه حرارت خنک تر می شود.
ضوابط خانه های معماری حلزونی
بیشتر حیوانات ساختار بیولوژیک اصلاح کننده ای دارند به طور مثال پوسته ی منحنی حلزون ساختار طبیعی دارد که بدن حلزون را در برابر گرمای فضای بیرون محافظت و فضای داخلی خنکی را ایجاد کرده است.ایده ی معماری حلزونی برگرفته شده از پوسته ی صدفی حلزون و هدف این است که کل فضای داخلی سازه ی یکپارچه با هم در خلال راهروهای سرتاسری گرد و پلکان های مارپیچی با پوشش گیاهی ترکیب شوند. رنگ های انتخابی برای فضای خانه های این سبک بایستی به نحوی انتخاب شوند که فضا شبیه به داستان های افسانه ای باشد.
طراحی داخلی معماری حلزونی
معمار مکزیکی «خاویر سنوساین» فضای داخلی جدیدی را طراحی کرده با نام خانه ی معماری حلزونی . این نام به خانه ی وی داده شده است زیرا شبیه پوسته ی حلزون است. فضای داخلی این خانه ی عحیب و غریب شامل نشیمن، نهارخوری، آشپزخانه، حمام و اتاق خواب است. برخلاف خانه های معمولی، خانه ی حلزومی دارای باغ و حیاط هایی در فضاهای بینابین داخلی است.
برخی از قوانین فضای داخلی معماری حلزونی از آن جمله اند.
پنجره ها با فرم های نامتعارف و نامنظم ساخته شدند.
پلان اتاق های اصلی گرد و دایره هستند تا ایده ی حلزون حفظ شود.
پلکان های داخلی مارپیچ و در پوسته ی داخلب پیچ و تاب خورده است.
جزییات فضای داخلی جذاب و برگرفته شده از صدف های منحنی حلزونی است.
سقف و کف با هم یکی شدند و فرمی اورگانیک دارند.
فضای داخلی خنک سازی و نور محیطی فراهم شده است.
سازه های سبک معماری حلزونی شکل
سازه ی سبک حلزونی از جنس چوب و مصالحی است که دوستدار طبیعت هستند.فرم سازه قرینه نیستند.سازه های سبک معماری حلزونی الهام گرفته شده از فرم های مارپیچ در طبیعت هستند که از آن جمله اند کهکشان ها در آسمان، توفان پیچنده، گرداب ها،صدف های مخروطی شکل و حتی اثر انگشت انسان.سازه های مارپیچ از دوران نوسنگی در بسیاری از آثار باستانی اروپایی و حکاکی های سنگی دیده شده است. ساکنان منطقه ایراند از مارپیچ به عنوان سمبلی از خورشید استفاده می کردند و فرم مارپیچ مرتبط به ایده ی مرگ و زندگی دوباره است، ورود به اتاق های پر رمز و راز بهشت، گذر به سوی آسمان و خروج دوباره از آن.سازه مارپیچ همواره نشانه ای از پیشرفت در زندگی است به این معنا که زندگی از یک نقطه آغاز، به دور آن می پیچد و به طور مداوم افزایش می یابد.
