معماری رنزو پیانو

تاریخچه زندگی رنزو پیانو

اولین نقطه اوج کارهای پیانو موفقیت در مسابقه طراحی مرکز هنری و فرهنگی ژرژ پمپیدو در پاریس بود که با همکاری ریچارد راجرز به طراحی آن اقدام نمود. در شش سال پس از آن این دو معمار یک «سازه فرهنگی» را در منطقه بیوبرگ بنا نهادند و به سرعت عنوان «نوزادان شگفت‌آور» معمار آن زمان شناخته شدند. دومین نقطه عطف کارهای پیانو ده‌ سال بعد از موفقیت پاریس با ساختن موزه منیل در هوستون تگزاس به وقوع پیوست (۱۹۸۱-۸۶). از آن پس پیانو پروژه‌های متعدد و مهمی را به انجام رساند که مهمترین آن‌ها عبارتند از: بازسازی لینگوتو در تورینو، ایتالیا (۸۵-۱۹۸۳)، توسعه ایرکام در امتداد مرکز پمپیدو (۱۹۸۸-۸۹)، استادیوم سن نیکولا در باری، ایتالیا(۱۹۸۷-۹۰)، پروژه مسکونی ریو دوماکس در پاریس (۱۹۸۸-۹۱) و فرودگاه بین‌المللی کانسایی بر روی جزیره‌ای مصنوعی در اوزاکا، ژاپن (۱۹۸۸-۹۴).

افتخارات رنزو پیانو

پس از این دوره از فعالیت‌های فشرده، سومین نقطه عطف کارهای پیانو با برنده شدن وی در مسابقه طراحی بازسازی کوی پوتسدام برلین اتفاق افتاد (۱۹۹۲-۹۸). پیانو با این پروژه مقیاس کارهای خود را از ساختمان‌های منفرد به یک میدان شهری تغییر داد که از مایه کاملا جدیدی نیز برخوردار بود. برجسته‌ترین کارهای وی از آن پس عبارتند از: مرکز ملی علم و صنعت آمستردام(۱۹۹۲-۹۷)، موزه موسسه بیلر در سوییس (۱۹۹۲-۹۷)، مرکز طراحی مرسدس بنز در آلمان (۱۹۹۳-۹۸)، تالار کنفرانس پارک موسیقی در رم (۱۹۹۴-۲۰۰۲)،‌ تونل باد فراری در هارنلو،‌ ایتالیا (۱۹۹۶-۹۷)، مجموعه برج چند منظوری سیدنی،‌سال ۱۹۹۶، کلان شهر جدید،‌آمستردام،‌ سال ۱۹۹۷، تالار پاگانینی در پارما، ایتالیا، سال ۲۰۰۱، و مرکز جیاونی و آگنلی در تورین،‌استرالیا، سال ۲۰۰۲، وی هم‌اکنون دارای دفاتر کار در جنوا، پاریس و برلین تحت نام خود می‌باشد.

جوایز رنزو پیانو

عضویت ارشد افتخاری انجمن معماران آمریکا در سال ۱۹۸۱.

عضویت ارشد افتخاری موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال ۱۹۸۵.

مدال طلای معماری موسسه سلطنتی معماران بریتانیا در سال ۱۹۸۹.

دکترای افتخاری دانشگاه اشتوتگارت آلمان در سال ۱۹۹۰ و دانشگاه دلف هلند در سال ۱۹۹۲.

عضویت افتخاری آکادمی هنر و ادبیات آمریکا در سال ۱۹۹۴.

و جایزه معماری پیتزکر در سال ۱۹۹۸ از مهمترین جوایز و افتخارات رنزو پیانو می‌باشد.