معماری زیست مبنا

معماری زیست مبنا چیست ؟

معماری زیست‌ مبنا طراحی ساختمان و سازه‌ هایی است که دوستدار محیط‌ زیست هستند و بازتاب سازه‌ هایی است که در طبیعت وجود دارند. معماری زیست‌ مبنا درک الگو های هندسی،تناسبات ریاضی و قراکتالی که زندگی را برای طراحی و ساخت با آن ایجاد کرده است. این سبک «بیوآرکیتکچر» مفهومی است که توسط هندسه‌ی مقدس بین‌المللی راجر گرین و کنفرانس‌ های محیط‌ زیستی، در بسیاری از نقاط در دوازده سال گذشته برگزار شد. بیو‌آرکیتکچر اصطلاحی است که توسط دن وینتر خلق شد، کسی که الهام‌ بخش بسیاری از اکو معمارانی بوده است که پیرو روش‌ هایی هستند که طبیعت و معماری با یکدیگر ترکیب شده‌اند. همان‌طور که قواعد و نیروهای طبیعت زندگی انسان را شکل داده‌اند استفاده از اشکال طبیعت و تناسباتی که فضاها و ساختمان‌ ها را شکل می‌دهند صحیح و تکمیل‌ کننده به نظر می‌آید.

ویژگی های معماری زیست مبنا 

طراحی معماری و سامانه‌ های زندگی، به نحوی که فضا بر اساس هندسه‌ی فراکتال و به عنوان زبان طبیعت شکل گرفته باشد.طراحی مکان‌ هایی که اثرات محیط‌ زیستی آن‌ها تقریبا صفر است.استفاده از هندسه‌، اشکال، فرم‌ها، نسبت‌ها و الگوهای رویش برای طراحی فضاها تا سامانه‌ های پایدار و زندگی ایجاد شود.توسعه‌ی درک بنیادی از این‌ که طبیعت چگونه رشد و نمو می‌یابد و هماهنگی را نشان می‌دهد.یادگیری اصولی که «نسبت الهی» نامیده می‌شوند.یادگیری نکاتی که چگونه درک از طبیعت پیرامون سبب افرایش آگاهی از آن‌ چه خواهید ساخت می‌شود.آموختن در باره‌ی هندسه‌‌ ای که دارای مفاهیم «انسجام»، «اشتراک‌گذاری» و «پایداری» است. معماری زیست‌ مبنا هندسه‌ی مقدسی است که بر اساس واقعیت در طبیعیت، هارمونی، زیبایی، تناسبات، ریتم و نظم شکل گرفته است. بیوآرکیتکچر مجموعه‌ای از اصولی است برای طراحی، ساخت و ساز، کاربری زمین که مستلزم کاربرد اشکال فرکتالی است.

تاریخچه‌ی معماری زیست مبنا در ایران

در معماری سنتی ایرانی الهام از طبیعت همیشه وجود داشته است به طور مثال کاربرد مصالح بومی و استفاده‌ از حداقل مصالح از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. این اصل در معماری مدرن توسط میس‌ ون دروه با اظهار اصطلاح «کمتر بیشتر است» و خانه‌ ی شیشه‌ ای فیلیپ جانسون ظهور پیدا کرده است. این اصل اغلب در آثار معماری نظیر فرای اتو، کالاتراوا و فاولر هم دیده شده است. فرایند طبیعی دارای الگوهای قابل تشخیصی از روایط انرژی است که قابل تغییر به فرم‌های عملکردی هستند. طبعیت سازه‌ هایی را ساخته است که به دنبال مصرف کم‌ترین انرژی هستند در نتیجه تقلید از الگوهای طبیعی که در معماری سنتی ایرانی رایج است همواره سبب مصرف حداقل مقدار انرژی شده است. برخی از ویژگی‌های معماری زیست‌ مبنا ایرانی عبارت است از کثرت در وحدت.

معماران برتر سبک معماری زیست مبنا 

استفاده از گیاهان و جاندارن (فرم‌های طبیعی) در معماری معاصر به صورت نمادین، راه‌حل‌ های عملکردی یا زیبایی‌ شناسانه رویکردی معمول، عملی و شناخته شده است. معمارانی نظیر رنزو پیانو ، نورمن فاستر و فرانک گری همه به نحوی سعی کرده‌اند که از فرم‌های طبیعی حیوانی و گیاهان در ساختمان‌ های خود استفاده کنند. مطالعه‌ی ساختارهای حیوانات به گذشته‌های بسیار دور بر می‌گردد و مراحل اولیه معماری که بنیادهایی برای کارهای عظیم امروزی بوده تا حدودی تاثیرپذیر از نحوه زندگی و ساختار حیوانات بوده است. بررسی ساختارهای حیوانات اگرچه به نظر ساده می‌آیند اما اطلاعات با ارزشی برای توسعه معماری معاصر است و تفسیر چنین فرم‌ هایی نه تنها ضروری است بلکه منطقی، پایدار و کاربردی است و گزینه‌ ی پیشنهادی برای دستیابی به کمال در طبیعت پیرامون معماری زیست مبنا است. نه تنها بایستی به کنتراست تکنیک‌ ها و مصالحی که مغایر با ساختارهای طبیعی در معماری است بپردازیم بلکه بایستی به نحوه‌ی رفتار گیاهان و جانداران را با توجه به محیط زندگی آن‌ ها توجه داشت.

آثار معروف معماری زیست مبنا

برخی از نمونه‌های زیبای معماری زیست مبنا عبارت است از:
معماری الهام گرفته شده از پوسته صدف : ایستگاه اتوبوس کاسرس.
نوع پروژه: ایستگاه اتوبوس.
معمار:  Justo García Rubío.
مکان: کاسرس اسپانیا.
مساحت کل: ۱۵۲۸۵ فوت مربع.
سال تکمیل پروژه: ۲۰۰۳.
این پروژه طرحی است که جوابگوی نیازمندی‌ های عملکردی و ساخته شده از صفحات موجدار سفید بتنی است که شبیه صدف‌های حلزونی است. چنین معماری بر اساس ساختارهای زره‌ای صدف‌ های حلزونی شکل دارای فرم هندسه‌ای شاخصی است که نه تنها سبب کاهش هزینه ساخت و ساز شده بلکه جوابگوی شکل‌ گیری عناصر معماری متنوعی نظیر بام، فضای داخلی و نماست.
معماری الهام گرفته شده از پوسته حلزون: موزه علوم گلاسکو.
نوع پروژه: مرکز علوم.
معمار: BDP Architects.
مکان: گلاسکو، اسکاتلند.
مساحت کل: ۱۵۰۰۰ مترمربع.
سال اتمام پروژه: ۲۰۰۱.
موزه علوم گلاسکوی اسکاتلند یکی از ساختمان‌های مهم شهر است که زندگی جدیدی را به لنگرگاه در حال تخریب بخشیده است.