معماری رستوران سنتی
رستوران مرجعی است به مکانی که غذا و نوشیدنی آماده و سرو می شود و در مقابل محل درآمد برای مالک است. غذا خوردن بیرون از خانه دارای تاریخ و قدمت طولانی است و به دوران مصر (۵۱۲ قبل از میلاد) بازمی گردد که مکان هایی برای سرو پیاز، گندم و مرغ وجود داشت.در چین در قرن یازدهم محل هایی با نام thermoplia وجود داشت که پیشخوان های ال شکلی با انبار است که محفظه سربسته ای برای نگهداری غذا و نوشیدنی است. ایجاد رستوران ها به سبب فقدان فضای آشپزخانه در بسیاری از فضاهای مسکونی است و علاوه بر این مکانی برای اجتماعی شدن و تعامل افراد بایکدیگر ؛ رستوران ها در امتداد محور اصلی شهر و مجاور فضاهای عمومی مهم قرار داشتند. معماری رستوران سنتی فراتر از چیدمان مبلمان و خلق فضاهای مختلف است؛ وسعت و مقیاس، سازماندهی، برنامه ریزی و انواع فضاها دارای اهمیت است.
معماری رستوران های مدرن جهان
در معماری رستوران های مدرن جهان، طراحی ورودی مهم است زیرا ورودی نقطه انتقالی و میان بخشی بین فضای بیرونی و درونی است. هر رستوران قابل تشخیص توسط ورودی و علایم است که در نتیجه قابل تشخیص در میان سایر رستوران هاست. به طور مثال ورودی رستوران مک دونالد، Honeycomb restaurant اثر SAKO. در طراحی Park Avenue Resturant در نیویورک طراحی داخلی فضای رستوران بنابر فصول بهار، تابستان، پاییز و زمستان متغیر است. همچنین از جمله عوامل اساسی در طراحی رستوران عبارتند از اندازه و مقیاس فضا، سلسله مراتب فضایی، ارتباط بین عملکرد ها، الگوی جریان تردد، مسیرها و سیرکولاسیون، و طراحی ویژه برای معلولین.
معماری رستوران هفت خوان شیراز
نام مجموعه رستوران هـفت خــوان شیراز از شاهنامه فردوسی گرفته شده است. منظور از “هفت خوان ” و يا “هفت خان” هفت منزل است كه رستم براي رهايي كيكـاووس از اسارت پيمود. مفهوم دیگر کلمه “خوان ” در متون ادبي فارسي سفره و طبق خوردنی نیز می باشد. معماری رستوران هفت خوان شیراز از آثار شاخص مهرداد ایروانیان می باشد. مجموعه رستوران هفت خوان در شیراز شامل پنج رستوران و دو کافی شاپ است که هریک با سبک های گوناگون طراحی شده است و هر طبقه طراحی داخلی خاص خود را دارد. به عنوان مثال در طراحی رستوران سنتی ایرانی به نوعی معماری سنتی ایران در قالب مدرن به نمایش در آمده است. در طراحی نمای مجموعه رستوران هفت خوان شیراز نوعی کلاژ عناصر گوناگون که از مشخصه های معماری مهرداد ایروانیان است به چشم می خورد.
اصول طراحی معماری رستوران
اصول طراحی معماری رستوران عبارتند از طراحی نما، طراحی ورودی، طراحی فضای بیرونی، طراحی نورپردازی و طراحی داخلی. ارتباط بینابینی فضاهای مختلف همانند لابی، غذاخوری، فضای تدارک و انتخاب غذا توسط خود شخص، آشپزخانه، انباری، سرویس بهداشتی، تاسیسات الکترونیکی و مکانیکی، اتاق کارکنان، اتاق رختکن، اندازه و مقیاس فضاها، کیفیت و سلسله مراتب فضاهای در اصول طراحی معماری رستوران مهم هستند. در اصول طراحی معماری نمای رستوران، پنجره تعامل بصری بین فضای بیرونی و درونی استو به عابران این ایده را می دهد که چه نوع فضایی در رستوران وجود دارد. پنجره ها و نورگیرهای سقفی نقاط کانونی است و تاکیدی بر فضای داخلی از لحاظ نورپردازی و ارتباط بصری با پیرامون است به نحوی که توجه به خود جلب و فضاها را عملا تقسیم بندی می کند.
ضوابط و استانداردهای معماری رستوران
در ضوابط و استانداردهای معماری رستوران ، رنگ و نور با اهمیت است به این سبب که رنگ احساس منتقل می کند و قابل تقسیم به تن های گرم و سرد است. رنگ، فضا و محیط رستوران تغییر میدهد؛ معمار با انتخاب رنگ مناسب فضای مطلوبی برای مشتریان و مالک رستوران فراهم می آورد. رنگهای روشن و تن های رنگی برای فست فودها مناسب است زیرا به راحتی قابل شناسایی هستند و توجه افراد جلب میکنند. کاربرد رنگ، بافت و مصالح با کنتراست بالا حوزه های فضای داخلی رستوران به خوبی تقسیم بندی کرده و به نحوی موثر اتمسفر، خلق و خوی فضا و میزان زمان سپری در رستوران تغییر می دهد و در عین حال سبب ایجاد تمرکز و توجه از لحاظ روانشناسی، عملکردی و زیبایی شناختی است. در ضوابط و استانداردهای طراحی رستوران ، مصالح آکوستیکی و جذب صدا در سقف یا کفپوش بایستی مورد استفاده قرار گیرند.
