معماری واکنشی چیست ؟
معماری واکنشی ، نسل جدیدی از معماری است که پاسخی به ساکنان ساختمان و عوامل محیط زیستی است که شامل توزیع سامانه های فنی به عنوان ابزار و ایجاد تعامل دو طرفه میان مردم، فضای زندگی و محیط زیست است. به بیانی، معماری واکنشی یعنی چگونه سامانه های مصنوع و طبیعی دارای تاثیر بر یکدیگر و تعدیل کنندهی یکدیگرند. موجی از فرایندهای صنعتی جدید در حال دگرگون کردن طراحی ساختمان است. نسل آیندهی معماری قادر خواهد بود از طریق حواس پنجگانه ارتباط برقرار کنند، تغییر شکل دهند و دگرگون شوند. رویکردهای تطبیق سازی دقیقی که برای طراحی، انعطاف پذیری و حرکت اجزا و سامانه های ساختمان خلق شده تغییرات بنیادی در رفتار و واکنش ساختمانها بوجود آورده است. ساختار های ترکیبی ساختمان های واکنشی در حال حاضر شامل سنسورها، نمایشگرها و طیف وسیعی از تاسیسات مکانیکی است و حاوی هزاران سنسور برای ردیابی دما، رطوبت، نور، آتش و عواملی است که در رابطه با تجهیزات، امنیت و آسایش ساکنان است.
شاخهی علمی و نظری معماری واکنشی
یکی از نظریه پردازان در شاخهی ساختمان های واکنشی «سدریک پرایس» است کسی که نظریهی قصر تفریحی وی، طرحی از ساختمانی است که توانایی سازگاری با نیازهای کاربران را دارد. این ساختمان، با دسترسی های موقت و محوطه هایی آویزان شده از فضای یک ابر سازه قادر بودند که تجربه ای از معماری واکنشی که برگرفته شده از معماری های تکی نظیر ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۷۷ اثر رنزو پیانو و ریچارد راجرز در پاریس است را نشان دهد. «رینر بنامام» نظریهپرداز دیگری است که در سال ۱۹۶۹ نظریهای دربارهی خانههای آینده و سازههای متحرک ارایه کرد تا عملکرد های تاثیرگذار بر محیطزیست را تا حد امکان کاهش دهد و پیکربندی سریعی را در پاسخ با تغییرات محیط بیرون و درون تعریف کند. آثار هنرمندان معاصری نظیر «فیلیپ رهم» به کشف ردپای کاربران و سامانههای محیطی در پیکرههای خرداقلیم فضای داخلی پرداخته است.
فلسفهی معماری واکنشی یا رفتاری
در اوایل دههی ۱۹۸۰، متفکرانی همچون «نیکلاس نیگروپونته» پیشنهاد دادند که پیشرفت در هوش مصنوعی و مینیاتور کردن اجزا سبب خواهد شد که ساختمان هایی به عرصهی ظهور برسند که قادر به شناسایی فعالیت های کاربران و پاسخ به نیازهای آنها و همچنین تغییر و تحول محیط درونی و بیرونی باشند. نیگروپونته، معماری واکنشی را محصولی طبیعی نامیده است که با توانایی های محاسباتی در فضاها و سازههای ساختمانی ترکیب شدهاند.وی ترکیب مفاهیم شناخت، متغیرهای زمینهای و ارزیابی های محاسباتی به خوبی در معماری قابلیت ترکیب با سامانه های نما را به عنوان ابزاری برای کاهش مصرف انرژی فراهم کرده است. نمونهای رایج، سایبان های خودکاری است که در کاهش بار سرمایشی بنا بر تابش نورخورشید موثر و دارای تجهیزات حساس به نور هستند. ترکیب اجزای واکنشی در معماری ارایه دهندهی تواناییهای بالقوهای است که سبب شده تجربه بودن در ساختمان تعاملی با جنبههای تغییرپذیر و زودگذر محیطزیست باشد.
تعریف سبک معماری واکنشی
ساختمان ها نه تنها پناهگاهی در برابر شرایط دشوار اقلیمی است بلکه عملکرد های چندگانه و طیفی از وضعیت هایی است که بر آن در طول زمان سازگار شده است. سبک های معماری از عملکرد گرایی به سبکی هوشمند تبدیل شده که بر فنآوری نوین در عصر معاصر تطبیق یافته است. محیطهای اجتماعی، پارامتر قابل تغییری است که معماری نیاز به تغییر و سازگاری با آن را دارد. سبک معماری واکنشی سامانه ای است که رفتارهای آن قابل تطبیق و وفق پذیری با دادهای است که از ساکنان آن برگرفته شده است. داده های بیرونی از پیرامون ساختمان نیز قابل ترکیب در این فرایند هستند به طور مثال، دادههای هواشناسی، هزینه های انرژی، نیازهای همسایگی ها و غیره. معماری واکنشی دارای توانایی پاسخگویی به پارامتر های متعددی در طول زمان است. پوسته های ساختمانی مولفهی بسیار حیاتی برای حل موضوعات سبک معماری واکنشی است.
پیشرفت طراحی معماری واکنشی جهان
یکی از اولین ساختمان هایی شناخته شده در طراحی معماری واکنشی .
که شامل حسگرهای قابل تنظیم در نماست «موسسهی جهان عرب» ساخته شده در سال ۱۹۸۸ است.
و یکی از نمونه های تطبیق سازی سامانه های مکانیکی.
به عنوان روشی برای واکنش نسبت به محیط زیست است.
نور از سطوح شیشه ای عبور کرده که دارای پنجرهای مشبک با دیافراگم های واکنشی است.
و روزنه های آنها قابلیت کوچک تر شدن در وضعیت تابش مستیم نور خورشید را دارند.
پیشرفت در تمامی طراحی معماری واکنشی.
به نحوی بوده که داده های دریافتی داخلی وخارجی مجموعهای از پاسخ هایی است.
که پوشش دهندهی تمامی واکنشها نسبت به شرایط محیطی است.
به طور مثال واکنش های داخلی سازهی هوشمند در برابر باد.
واکنش های خارجی به دو شکل است: استاتیک و جنبشی. استاتیک واکنش خارجی است.
که که به صورت درجهحرارت، تغییرات بصری، شنیداری و روشنایی است.