معماری ورزشی چیست ؟
در مقایسه با ساختمان های اداری، معماری ورزشی سالن ها بایستی عهده دار طیف وسیعی از افراد، از کودکان نوپا برای آموزش شنا گرفته تا قهرمانان ورزشی باشد. فضا های مکان های ورزشی فراتر از استخرها و محوطه های سر پوشیده ی ورزشی است زیرا مراکز سلامتی هستند که رویکردی کُل نگرانه به تندرستی و سلامتی را در بردارند. معماری فضا های تضمین سلامت و تناسب اندام برای پیر شدن جمعیت رو به رشد بایستی به همان اندازه‌ی طراحی برای فضاهای آموزشی کودکان نوپا در نظر گرفته شوند زیرا معماری ورزشی جوابگوی طیف وسیعی از کاربران است و تنها برای بدنسازی نیست بلکه در برگیرنده ی تسهیلات ویژه ای نظیر اتاق های آب درمانی و دویدن با قدم های آهسته در آب است. خدمات برای تمامی گروه های سنی در مکان ورزشی بایستی فراهم شود تا پدر بزرگ ها و نوه ها در زمان های مشابه به طور مشترک از آن استفاده کنند.
معماری ورزشی مجموعه آبی
پارک آبی، پارکی تفریحی است که مناطق مخصوص آب بازی را نشان میدهد مانند سرسره آبی,زمینهای آب پاشی (زمینهای آب بازی)، رودخانه های کندرو یا دیگر حمامهای تفریحی، شنا کردن و محیط های پای بست برهنه. معماری ورزشی پارکهای آبی در آخرین وضعیت موجود نیز با انواع موج سواری مصنوعی یا محیط های شیرجه زدن مانند استخر موج یا یک موج سواری تجهیز شده اند. پارکهای آبی در اواخر دهه ۱۹۴۰ رواج یافتند و ایالات متحده با بالغ بر هزار پارک آبی و افتتاح دوازده پارک آبی در هرسال بزرگ ترین و متمرکز ترین تجارت پارک آبی را دارد. پارکهای آبی ابتدا به شکل چشمه های آبگرم ظاهر شدند و تا چیزی تقریبا شبیه ملجاهای کوهی ادامه پیدا کردند تا این‌که تبدیل به مکانهای چهار فصل شدند. اولین پارک آبی در ادمنتون،کانادا در سال ۱۹۸۵ در مرکز خرید ادمنتون با هزینه ساخت ۱.۲ بیلیون دلاری ساخته شد.
معماری ورزشی اماکن
هدف از معماری سالن های ورزشی تنها زیبایی نیست، بلکه سلامتی نیز هست. فرد تنها نمی‌خواهد معماری سالن ورزشی را از بیرون نگاه کند بلکه می‌خواهد آن را از نزدیک تجربه کند و به معنای واقعی کلمه به سمت آن کشیده شود و به واسطه ی تاثیرات مداوم و جدید فضا، به طرز شگفت انگیزی در فضای داخلی احساس خوبی پیدا داشته باشد. طراحی سالن های ورزشی در عصر معاصر در برگیرنده ی داده ها و احساس سودمندی فیزیکی حاصل از کشف ساختار های پیچیده‌ی معماری ورزشی است. الهام از طبیعت و کاربرد رنگ و کانتراست در بافت و کیفیت مصالح در سالن های ورزشی سبب شده تا طراحی درون مرزهای تعریف شده در معماری این نوع ساختمان ها به شدت تغییر کند. «مکعب آب» مرکز شنای ملی در پکن، اثر پی‌تی‌دابلیو، به عنوان یکی از بناهای نسل جدید برگرفته شده از « معماری کامپیوتری سطوح» است .
استانداردهای معماری ورزشی فضاها
همانند کتابخانه‌ها، گالری های هنری، تسهیلات ورزشی ساختمان های عمومی هستند که نشانگر هویت و غرور محلی است. طراحی فضاهای «خشک» و «تر» و امکاناتی که در رابطه با آن در «زیر یک سقف» تعریف شده بایستی جوابگوی نیاز کاربران باشد و قابلیت دسترسی در ساعت های طولانی در هفته را فراهم آورد.یکی از بزرگ ترین چالش ها در مراکز ورزشی معاصر، انعطاف پذیری است نه تنها به سبب استاندارد های فضای ورزشی یا کسب مهارت‌های مختلفی که مورد نیاز کاربران است. بسیاری از سالن های ورزشی سرپوشیده دارای عملکرد های چند منظوره ای هستند که چالش های طراحی بسیاری را طلب خواهند کرد نظیر نورپردازی، آکوستیک، عایق های صوتی، تاسیسات گرمایشی و سرمایشی، کفپوش ها و روکش دیوارها. برخی از قفسه های قفل دار برای نگهداری تجهیزات ورزشی و مکان های نشستن خودکار تفاوت های شگفت آوری را در معماری ورزشی سالن های مدرن پدید آورده است.
طراحی معماری ورزشی داخلی باشگاه
دنیای طراحی معماری مراکز ورزشی هیچگاه متوقف نشده و راکد باقی نمانده است. نیازهای طراحی مکانهای ورزشی و تقریحی به سبب نوآوری ها، فنآوری های نوین و انتظارات ویژه در حال گسترش و به طور دایم در حال تغییر است. کاربرد سازه و مصالح پایدار و مقرون به صرفه در طراحی داخلی مراکز ورزشی همواره مد نظر بوده است. همچنین نوع خدمات، فرم فضا، ظاهر (سنتی یا مدرن)، عملکرد، مقیاس و نوع تجهیزاتی که در فضا چیده خواهند شد در طراحی داخلی معماری ورزشی دارای اهمیت است. صرفه جویی در مصالح و طراحی بهینه با کم‌ترین هزینه برای تعریف پارامترهای هندسی ساختا‌ری پسامدرن طراحی شده توسط نرم افزارهای رایانه نیز بسیار مهم است با این حال سبب کاهش تمرکز بر تنوع زینت سطوح داخلی و بیشتر سازگاری با شرایط آب و هوایی و طبیعت در نظر گرفته شده است.
عوامل موثر در معماری ورزشی سالن
معماری ورزشی هرچند در رابطه با سایت ویژه ای که ساختمان در آن قرار گرفته است.
طراحی خواهد شد اما بایستی بر اساس نمودار های اصولی شکل گرفته باشد.
تا تعامل مناسب بین کاربر، سایت و تسهیلات ورزشی فراهم شود.
تعریف گذرگاه ورودی مناسب سبب خواهد که هر مراجعه کننده ببیند که کجا خودرو خود را پارک کن.
د و یا وسایل نقلیه ی شهری به راحتی تردد داشته باشند و مسافران به مقصد برسند.
شکل و حجم ساختمان ورزشی می‌تواند هر چیزی باشد.
اما سیرکولاسیون و مسیر های تعریف شده‌ی فضای داخلی ساختمان بایستی آزاد و دعوت کننده باشند.
رویکرد معمارانه این است مسیرهای پرپیچ و خم در ساختمان ورزشی دسترسی به فضای پیچیده سالن ورزشی را فراهم کند.
و با این حال تا حد امکان دسترسی آن ساده و از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه باشد.
همچنین سالن های ورزشی بایستی حس مالکیت و هویت را برای مراجعه کنندگان فراهم آورد.
