معماری طبیعت ستیز چیست ؟
ایده ی طبیعت موضوع معروفی است، که از باستان تا به حال در شرق و غرب مورد بحث واقع شده است. اما ایده ی «طبیعت ستیری» به نظر غریب است. طبیعت و تمدن (فنآوری) اغلب رودرروی یکدیگر هستند. اصطلاح «بازگشت به طبیعت» به روسو تعلق دارد. این اصطلاح باور افرادی است که تمدن را پدیدهای «ضد طبیعت» نامیدند. دکارت می گوید که معماری ساختمان چیزی است که برنامه ریزی و ساخته شده توسط معمار و دارای اجزای جدید و قدیمی است که برای اهداف مختلفی ساخته شده و در نتیجه تضادی بین «طبیعت و فنآوری» است. ساختمان دارای معماری طبیعت ستیز است، سازمانی که تمایز و شکستی را آغاز کرده و شامل درون، رودرویی با طبیعت است. طبیعتستیزی بایستی جایی در طبیعت خویشتن باشد. توسعه ی فنآوری نه تنها تمایل به تغییر و بازسازی دارد بلکه برای بر هم زدن و نابودی دنیای طبیعت است. با توجه به این گرایش، می توان گفت که فنآوری، که تولیدی از طبیعت است بایستی مخالف طبیعت شورش کند و این گرایش «ضد طبیعت» نامیده می شود.
تاثیر انسان در معماری طبیعت ستیز
محصولات فنآوری بد نیستند بلکه مزایای زیادی دارند و زندگی انسان را راحت تر ساختهاند، هر چه توسعهی فنآوری پیشرفته تر باشد، از جهان طبیعی دورتر خواهیم رفت. محیط طبیعی تبدیل به «محیط فرهنگی» خواهد شد. فنآوری میتواند طبیعت را در مقابل تخریب طبیعت ناشی از توسعه های فنی کنترل نشده محافظت کند، اما همچنین میتواند سبب تخریب طبیعت شود، فاجعه و ویرانی به دنبال داشته باشد. توانایی بالقوهی فنآوری به عنوان ضد طبیعت در طبیعت بسیار بزرگ است که می تواند آن را به صورت نیروگاه هستهای منفجر کند و تاثیرش را بر معماری طبیعت ستیز بگذارد.
آثار معروف معماری طبیعت ستیز
بر اساس نظریه های بسیاری محققان محیط زیست بر این باورند.
که معماری مدرن عمدتا سازه ای طبیعت ستیز است.
زیرا بسیاری از ساختمانهای مدرن انرژی زیادی را مصرف کرده، جریان انرژیهای طبیعی را نادیده گرفته.
و هماهنگ با محیطزیست و فرهنگ طراحی های بومی عمل نکردهاند،.
از آن جملهاند باغ فرانسوی ساختار شکنی و آثار معمارانی نظیر.
لیبسکیند و آیزنمن که ساختمان های معماری طبیعت ستیز هستند.
موزه رویال کانادا،اونتاریو.
موزه یهود در برلین.
یادمان ملی هولوکاست اوتاووا، اونتاریو.
شاخصه های سبک معماری طبیعت ستیز
فنآوری، خود به تنهایی محصولی از طبیعت است، چیزهایی را تولید میکند که هرگز توسط دنیای طبیعی به تنهایی قابل تولید نیست: انواع گیاهان و حیوانات از طریق بیو فنآوری، مصالح جدید توسط محیط های تجربی و مصنوعی، واقعیت های مجازی به این طریق که واقعیت جهان با جلوه های ویژه بازسازی شده است، تغییرات جهانی اقلیمی که ناشی از صنعتی شدن و بهره برداری از منابع طبیعی است. توسعهی فنآوری دارای تمایل نه تنها به تغییرات و بازسازی بلکه به برهم زدن و نابودی دنیای طبیعی است. با توجه به این گرایش میتوان گفت که فنآوری محصول طبیعت است که تمایل به شورش در برابر طبیعت دارد، چنین تعاریفی شاخصه های گرایش معماری طبیعت ستیز نامیده میشود.