معماری زیست محیطی چیست ؟
معماری قرن بیستم با ظهور عصر صنعت و فنآوری آغاز شد، اما در دهههای آخر با تغییر رویکرد به سمت عصر اطلاعات و محیط زیستی دگرگون شد. یکی از موضوعات پیچیده این قرن ساخت مسکن سازگار با طبیعت است زیرا همیشه گفتگوهای خلاقانه در رابطه با سازگاری با محیطزیست نسبت به گزینههای خیالی دارای ارجحیت بودند. با توصیف کلاسیک لوکوربوزیه «خانه ماشینی است برای زندگی» که برای ساختمانهای مسکونی چندمنظوره صدق کرده ارتباط در سطح وسیعی با عصر جدید محیطزیستی برقرار شد. حامیان معماری زیست محیطی به دنبال روشهایی برای متعادل ساختن میان فنآوریهای محیطزیستی، حفاظت از منابع و زیباییشناسیاند زیرا بدون این سه عنصر حیاتی فرصتی برای دستیابی به معماری پایدار نیست. فرانک لوید رایت معماری است که اصول هماهنگسازی معماری با بستر را پایهگذاری کرد. این نبوغ به عنوان جنبش معماری زیست محیطی از اوایل قرن بیستویکم آغاز و با عنوان «اکولوژی» مورد استفاده قرار گرفت.
معماری زیست محیطی پایدار
اصطلاح «سبز»، «اکولوژیکی» و «محیطی» لغاتی هستند که دربرگیرندهی ایدهی طراحی ساختمانیهایی است که بایستی اصولا در رابطه با محیطزیست پیرامون باشند و از آن تاثیر بپذیرند. شکلگیری این ایدهها بیش و کم به اوایل سالهای ۱۹۷۰ میرسد که پیرو مصرف بهینهی انرژی، منابع تجدیدپذیر همانند خورشید، باد و طراحی غیرفعال برای کاهش استفاده از منابع فسیلی است. معماری پایدار ، پاسخی به نگرانیهای معاصر در رابطه با روند فزایندهی شهرنشینی و افت کیفیت محیطزیستی است. معماری زیست محیطی سازگار با بستر محیطزیستی و به طور مطلوبی ساکنان را از شرایط دشوار آبوهوایی محافظت کرده است و آنها را در برابر آلودگیهای بالقوه و آسیب رساندن به محیطزیست برحذر میدارد. از اهداف معماری پایدار عبارت است از بهبود بخشیدن به مدیریت مسکنهای شهری، ترویج مدیریت و برنامهریزی برای استفاده از زمین، تامین زیرساختهای محیطزیستی، ترویج فنآوریهای دوستدار محیط زیست، استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر و سیستم حملونقل پایدار.
مسائل جهانی معماری زیست محیطی
یکی از بزرگترین مسايل معماری زیست محیطی فقدان نگرش صحیح نسبت به افت کیفیت شهرنشینی است که نیازمند انتخاب حرفهای نسبت به سودمندی های فنآوری،درک جنبههای اجتماعی و زیبایی شناختی است. هدف برای هماهنگ کردن این وضعیت درک فنآوریهای محیط زیستی به عنوان ابزار عملی و دانش نسبت علوم طبیعی به عنوان منابعی الهامبخش است. از ویژگیهای معماری سازگار با محیط زیست عبارت است از:ادغام معماری با منظر پیرامون,ترکیب یا پیوند معماری با فضای باغ و محیط زیست,استفاده از مصالح و روش ساخت بومی به منظور ایجاد روابط بین معماری و بستر فرهنگی,طراحی محیط زیستی و تکنیکهای ساخت و ساز که حمایتی از «معماری سبز» و ترکیب معماری با بستر است,ایدههای برنامهریزی شهری و معماری که تخیلی از آینده را به تصویر میکشد و ممکن است بر روی تغییر و تحولات اجتماعی و خط مشیهای سیاسی و روش ساخت پایدار و محیطزیستی تاثیر بگذارد.
اصول معماری زیست محیطی در ایران
معماری پایدار ایرانی راهحل های متنوعی را برای سازگاری با بالقوه های معماری زیست محیطی ، تهویهی طبیعی، آسایش و امنیت برای گرمایش و سرمایش ارایه کرده که نقش مهمی در طراحی سنتی داشته است به طور مثال، بادگیرها که برج هایی هستند برای تهویه که بر بام خانه های ساخته شدهاند و یا یخچال های سنتی در معماری قدیمی ایرانی که برای تولید و نگهداری یخ ساخته شده و دارای استخر و دیوار بلند، مخزن گنبد داری است که تمام روز سایه آن بر استخر افتاده و از گرم شدن آب استخر جلوگیری شده است.فرم ساختمان نقش کلیدی در هماهنگ سازی ساختمان با شرایط آب و هوایی داشته و اثرات منفی زیست محیطی را کاهش داده و سبب کنترل هزینهها شده است. بهترین فرم ساختمان شکلی است که در زمستان را به حداقل را رسانده و حرارت نور خورشید را در تابستان کاهش داده است.
نمونههای معماری زیست محیطی شهری
معماری اکولوژیک شهری الهام بخش شهرنشینی اکولوژیکی است
که از لحاظ اجتماعی فراگیر و حساس به معماری زیست محیطی است.
و ترویج دهندهی شهرنشینی سبز و پایدار است.
علم اکولوژی شهری که تحقیقات در رابطه با آن بحث مهم و روبه رشدی است.
شامل مطالعهی تعاملات پیچیده میان انسانها و ساختمان هایشان با ارگانیسم های دیگر موجود در شهر است.
شهر مصدر در امارات نمونهای از شهرهای پایدار است.
که در جهتی ساخته شده که وزش باد های داغ در روز به حداقل برسد.
در اطراف شهر هم دیواری کشیده شده تا از ساکنان در برابر بادهای شدید و داغ و سر و صدای اطراف محافظت شود.
در شهر مصدر دو معماری سنتی عربی و مدرن آمیخته شدهاند.
تا بیشترین جذابیت برای گردشگر خارجی فراهم آید.
خیابانهای مصدر باریک هستند تا باد در آن جریان یافته و هوایی خوشایند در شهر ایجاد شود.